Ο βασιλιάς του Πόντου Μιθριδάτης που είχε γίνει ο μέγας πονοκέφαλος για τους Ρωμαίους στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας, έμεινε στην ιστορία για την ανοσία που είχε αποκτήσει στο δηλητήριο. Το οποίο έπαιρνε σε μικρές δόσεις καθημερινά, με σκοπό να γίνει άτρωτος απέναντι σε τυχόν απόπειρα δηλητηρίασής του.
Επειδή όμως ο οργανισμός του απέκτησε πράγματι τελικά ανοσία, όταν επιδίωξε να αυτοκτονήσει παίρνοντας δηλητήριο για να μην πέσει στα χέρια των εχθρών του, δεν τα κατάφερε. Με αποτέλεσμα να βρει τραγικό τέλος από τα χέρια ενός Γαλάτη μισθοφόρου, από τον οποίο ζήτησε να τον σκοτώσει.
Το επιμύθιο του μιθριδατισμού, που έγινε συνώνυμο κάθε εξοικείωσης απέναντι στην τοξικότητα και κάθε ανοσίας απέναντι σε δηλητηριώδη φαινόμενα, είναι ότι η πιο δηλητηριώδης συνήθεια, είναι τελικά η ίδια η εξοικείωση με την τοξικότητα.
Η εξοικείωση με το τέρας, που είχε πει ο Μάνος Χατζηδάκης.
Η έννοια του μιθριδατισμού έγινε επίκαιρη τα τελευταία χρόνια με αφορμή την ακροδεξιά τοξικότητα της κυβέρνησης Μητσοτάκη, την οποία επιστρατεύει για λόγους κομματικής σκοπιμότητας κάθε φορά που αισθάνεται με την πλάτη στον τοίχο.
Κάθε φορά δηλαδή που βλέπουν ότι η δύναμή τους υποχωρεί ή ότι απειλούνται πολιτικά, εκτοξεύουν τοξικά ακροδεξιά δηλητήρια για να συσπειρώσουν το υπερσυντηρητικό τους ακροατήριο.
Η αστυνομική βία και η καταστολή απέναντι σε νέους προς επίδειξη δύναμης, η πανεπιστημιακή αστυνομία για την αντιμετώπιση των φανταστικών ανεμόμυλων της ανομίας στα πανεπιστήμια, οι φράκτες στον Έβρο και οι επαναπροωθήσεις στο Αιγαίο για την επίλυση του προβλήματος των προσφυγικών ροών, είναι μερικά από τα τοξικά σενάρια που έχουν στη φαρέτρα τους για τις δύσκολες καταστάσεις.
Τα οποία τοξικά σενάρια που επιστρατεύουν για να συσπειρωθούν, μας εξοικειώνουν σιγά σιγά με το τέρας της ακροδεξιάς. Όπως ο Μιθριδάτης συνήθιζε λίγο λίγο το τοξικό δηλητήριο που έπαιρνε σε μικρές δόσεις για να αποκτήσει ανοσία.
Τελευταία, οι πολιτικές ήττες που έχει υποστεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη έγιναν πολλές και μη αναστρέψιμες.
Πρώτα ήταν οι υποκλοπές και το παρακράτος της ΕΥΠ. Ένα τεράστιο σκάνδαλο που αποκάλυψε τον αντιδημοκρατικό βούρκο της κυβέρνησης Μητσοτάκη και την υπονόμευση κάθε έννοιας κράτους δικαίου.
Στη συνέχεια ήλθε η θλιβερή ευρωπαϊκή πρωτιά της Ελλάδας στην ακρίβεια, που αποκάλυψε τη μεγαλύτερη αναδιανομή εισοδήματος υπέρ της οικονομικής ολιγαρχίας που έχει συμβεί ποτέ, με θύματα βεβαίως τους πολίτες.
Επόμενη βαριά ήττα ήταν το τέλος του πολυδιαφημισμένου «επιτελικού κράτους», με αφορμή το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη. Μια πολύνεκρη μετωπική σύγκρουση τρένων που δεν συνέβη ούτε πριν το 2019, όταν η σιδηροδρομική γραμμή ήταν ακόμη μονή. Γιατί τότε υπήρχαν δικλείδες ασφαλείας που λειτουργούσαν και απέτρεπαν τέτοια δυστυχήματα.
Το τραγικό δυστύχημα αποκάλυψε με τον χειρότερο τρόπο την κατάρρευση των δημόσιων δομών και την αποδυνάμωση των δημόσιων οργανισμών από πολύτιμο προσωπικό και εξοπλισμούς που συνέβη τα τελευταία χρόνια. Όπως αποκάλυψε και την κυβερνητική πολιτική της εξυπηρέτησης ιδιωτικών συμφερόντων.
Και τέλος, προχτές, ήρθε το μεγάλο χαστούκι στην κυβερνητική πολιτική της ιδιωτικοποίησης των δημόσιων αγαθών, μέσα από τη μεγαλειώδη σε όγκο και παλμό συναυλία ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του Νερού στη Θεσσαλονίκη. Μια συγκέντρωση χιλιάδων ανθρώπων που ανέδειξε την οργή της κοινωνίας απέναντι σε μια ανάλγητη, αντικοινωνική και καθοδηγούμενη από συμφέροντα κυβερνητική πολιτική.
Στην απόγνωσή τους λοιπόν, επειδή αντιλαμβάνονται ότι χάνουν το παιχνίδι, επιστράτευσαν ό,τι είχαν και δεν είχαν σε ακραία τοξικότητα για να συσπειρώσουν το τελευταίο τους καταφύγιο, το ακροδεξιό ακροατήριο.
Η επαναφορά της, κατά γενική ομολογία αποτυχημένης αλλά και καταδικασμένης από την Ευρώπη, λύσης του φράκτη στον Έβρο, ήταν η πρώτη τους απόπειρα αντιπερισπασμού από τη σκληρή γι’ αυτούς πραγματικότητα.
Και ύστερα η επίθεση στον αριστερό Μιθριδάτη, ο οποίος με τη σάτιρά του έχει αποδομήσει ακροδεξιές συμπεριφορές και σεξιστικά στερεότυπα. Και ο οποίος είναι από τους καλλιτέχνες που έχει ορθώσει το ανάστημα και αντιστάθηκε απέναντι στο αυταρχικό και φαύλο καθεστώς Μητσοτάκη, σε χαλεπούς καιρούς.
Αυτό που έχει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον με την επίθεσή τους στον Μιθριδάτη, είναι ότι τον κατηγορούν ότι είναι ό,τι ακριβώς οι ίδιοι οι ακροδεξιοί εκπροσωπούν. Κατηγορούν τον αριστερό ράπερ δηλαδή για σεξισμό και ομοφοβία, οι εφευρέτες αυτών των ολοκληρωτικών συμπεριφορών.
Παραποιούν για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας και διαστρέφουν έντεχνα τη σάτιρα που ο Μιθριδάτης εκτοξεύει εναντίον αυτών των ακραίων συμπεριφορών, κατηγορώντας τον για όλα αυτά που ο ίδιος σατιρίζει.
Αδιαφορώντας ή ίσως και αγνοώντας ότι ο εμπαιγμός στη σάτιρα, από την εποχή του Αριστοφάνη, αποσκοπεί στη βελτίωση και όχι στην ταύτιση με τις σατιριζόμενες συμπεριφορές.
Κατηγορούν λοιπόν τον σατιρικό καλλιτέχνη για όλα όσα εκείνος σατιρίζει, αγνοώντας ότι η παρωδία, η υπερβολή, η σύγκριση, η αναλογία και η ειρωνεία, είναι εργαλεία της σάτιρας που όμως έχουν βελτιωτική πρόθεση.
Έτσι ο… Ελληναράς με τη σεξιστική συμπεριφορά που ο σατιρικός καλλιτέχνης χρησιμοποιεί για να την καυτηριάσει, στρέφεται τελικά εναντίον του, καθώς η ακροδεξιά τοξικότητα τον ταυτίζει με τις συμπεριφορές που ο ίδιος αποδομεί.
Και καταλήγουμε στο πραγματικά γελοίο αποτέλεσμα, οι σεξιστές και οι ομοφοβικοί ακροδεξιοί να κατηγορούν τον αριστερό Μιθριδάτη για ακροδεξιές συμπεριφορές.
Βέβαια θα ήταν, ίσως, περισσότερο πειστικοί αν όλη αυτή η δολοφονία του χαρακτήρα του καλλιτέχνη δεν είχε ως αφορμή την ένταξή του στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ.
Γιατί αυτό που τρελαίνει όλους αυτούς δεν είναι αν ο Μιθριδάτης είναι πράγματι σαν κι αυτούς ή αν τους σατιρίζει. Λίγο τους νοιάζει.
Αυτό που τους καίει είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε τροχιά ανόδου και γι’ αυτό και προσελκύει επιτυχημένους καλλιτέχνες. Που με τη σειρά τους θα προσελκύσουν στις εκλογές νέους και αχαρτογράφητους στις δημοσκοπήσεις ψηφοφόρους.
Γι’ αυτό και ο στόχος τους δεν είναι ο ίδιος ο Μιθριδάτης, αλλά ο Τσίπρας που τον επέλεξε και τον ενέταξε στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ. Κατηγορώντας τον Μιθριδάτη σαν δήθεν σεξιστή και ομοφοβικό, κατηγορούν στην ουσία τον Αλέξη Τσίπρα σαν τέτοιον.
«Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι».
Γιατί τι άλλο από γελοίο είναι να κατηγορούν οι ακροδεξιοί τους πολιτικούς τους αντιπάλους για ακροδεξιές συμπεριφορές;
Πηγή: https://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/mithridatis-kai-akrodeksios-mithridatismos
