Θεσσαλονίκη

 Κάθε αναπτυξιακό πρόβλημα που προκύπτει, προϋποθέτει ανάλυση και μετά αξιολόγηση με βάση το συσχετισμό κόστους – οφέλους. Αυτό ακριβώς ανέλαβε να κάνει η ομάδα εργασίας του ΑΠΘ στην περίπτωση των αρχαιολογικών ευρημάτων του σταθμού Βενιζέλου. Η επιλογή του Πανεπιστημίου να βρει εναλλακτικά σενάρια για τη διάσωση των μοναδικής αξίας αρχαιοτήτων βασίζεται στην σημασία που έχει η ανάδειξη του ελληνικού πολιτισμού. Η ανάδειξη της ιστορικής ταυτότητας και της παράδοσης της Θεσσαλονίκης είναι διαχρονική αξία, ενώ γενικότερα ο πολιτισμός είναι προστιθέμενη αξία για τη χώρα μας.

Η εβραϊκή κοινότητα της Θεσσαλονίκης βίωσε δυστυχώς την πιο τραγική διάσταση του Ολοκαυτώματος στην Ελλάδα. Ήταν από τις μεγαλύτερες στον κόσμο, γι’ αυτό και η πόλη της Θεσσαλονίκης χαρακτηριζόταν ως η Ιερουσαλήμ των Βαλκανίων. Συνεισέφερε τα μέγιστα στην οικονομία και στα πολιτιστικά δρώμενα της πόλης, συμβάλλοντας καθοριστικά στη διαμόρφωση του πολυπολιτισμικού χαρακτήρα της.

Η συμβολή του δημόσιου πανεπιστημίου στο κοινωνικό σύνολο στη σημερινή εποχή της οικονομίας και της κοινωνίας της γνώσης είναι αφενός η εκπαίδευση των νέων επιστημόνων και αφετέρου η παραγωγή γνώσης και η προώθηση της καινοτομίας, με πρωτογενή ερευνητικά αποτελέσματα, που μπορούν να μετεξελιχθούν σε καινοτόμα προϊόντα, αξιοποιήσιμα για την τόνωση της οικονομίας.

Το Α.Π.Θ μετρά 81 χρόνια ζωής και η ιστορία του είναι απόλυτα ταυτισμένη με τη νεότερη ιστορία της πόλης μας. Αν και η ιδρυσή του ήταν στα σχέδια του Ελευθέριου Βενιζέλου από το 1913, το ΑΠΘ ιδρύεται τελικά το 1925 με περιπετειώδη τρόπο. Αρχικά η Φιλοσοφική Σχολή, το 1927 ακολουθεί η Φυσικομαθηματική Σχολή με πρώτο το τμήμα Δασολογίας κι έπεται δύο χρόνια αργότερα η Σχολή Νομικών και Οικονομικών Επιστημών. Με αυτό τον τρόπο, κομμάτι-κομμάτι, δημιουργήθηκε το μεγαλύτερο πανεπιστήμιο της χώρας. Στο ΑΠΘ κυριάρχησε το προοδευτικό πνεύμα κι αναδείχθηκαν φωτισμένοι άνθρωποι.

Το ολοκαύτωμα αποτελεί την πιο μελανή σελίδα της νεότερης ευρωπαϊκής αλλά και παγκόσμιας ιστορίας. Δικαιολογημένα έχει χαρακτηριστεί αυτή η μαζική, οργανωμένη και στοχευμένη εξολόθρευση των Εβραίων από το ναζιστικό καθεστώς του Χίτλερ ως «το αρχέτυπο του κακού». Η κυριαρχία του ναζισμού στην καρδιά της ευρωπαϊκής ηπείρου κατά τον Β᾽ παγκόσμιο πόλεμο είχε ως αποτέλεσμα τον αφανισμό με τον πιο φρικτό τρόπο 6 περίπου εκατομμυρίων Εβραίων. Αποτελεί ως εκ τούτου μοναδικό φαινόμενο γενοκτονίας σε παγκόσμια κλίμακα.