Η πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη στα Μέσα Σταθερής Τροχιάς έχει σαφή κατεύθυνση και σχεδιασμό.
Στο επίκεντρο δεν βρίσκεται ούτε ο πολίτης, ούτε η ικανοποίηση των αναγκών του. Γι’ αυτό και τα έργα καθυστερούν να παραδοθούν, παρά το γεγονός ότι η σημερινή κυβέρνηση τα έχει παραλάβει σε προχωρημένη φάση ολοκλήρωσης.
Στο επίκεντρο της κυβερνητικής πολιτικής, αντίθετα, βρίσκεται η ικανοποίηση των συμφερόντων των ιδιωτών που κατασκευάζουν τα έργα, που προμηθεύουν τους εξοπλισμούς και που έχουν αναλάβει το μεταφορικό έργο.
Παράδειγμα τα δύο Μέσα Σταθερής Τροχιάς που αποτελούν το σύγχρονο γεφύρι της Άρτας: Το πολύπαθο Μετρό της Θεσσαλονίκης αφενός, που ταλαιπωρεί τους πολίτες από το 2006 και δεν έχει τελειώσει ακόμη. Με αποτέλεσμα η Θεσσαλονίκη να εξυπηρετείται αποκλειστικά από τα παλιά λεωφορεία του ΟΑΣΘ.
Και από την άλλη ο Σιδηρόδρομος, με το σύγχρονο σύστημα ασφάλειας, τη γνωστή τηλεδιοίκηση, να εξακολουθεί να μην ολοκληρώνεται. Με αποτέλεσμα τα τρένα να κυκλοφορούν στα «τυφλά», χωρίς δυνατότητα επικοινωνίας των μηχανοδηγών με τους σταθμάρχες.
Η κοινή κυβερνητική πολιτική στο μετρό και στα τρένα τεκμηριώνεται μέσα από τις εξής παρατηρήσεις.
1.«Φταίνε οι άλλοι». Η κυβέρνηση Μητσοτάκη ποτέ δεν αναλαμβάνει την ευθύνη για τίποτε.
Εκ συστήματος απαξιώνει τα έργα που παρέλαβε και ενοχοποιεί τους πολιτικούς της αντιπάλους, ρίχνοντας σε αυτούς τις ευθύνες για τις δικές της ελλείψεις και αβελτηρίες
Στο Μετρό της Θεσσαλονίκης, όπου παρέλαβαν το 75% του έργου ολοκληρωμένο, υποστηρίζουν ότι παρέλαβαν από την προηγούμενη κυβέρνηση «μουσαμάδες». Άσχετο αν τους ίδιους «μουσαμάδες» που λένε ότι παρέλαβαν τους επιδεικνύουν τώρα σαν δικά τους έργα.
Αντίστοιχα και στα τρένα, παρέλαβαν τη σύμβαση για την τηλεδιοίκηση ολοκληρωμένη στο 72,4%. Ισχυρίζονται όμως, χωρίς στοιχεία, απαξιώνοντας αυτό που παρέλαβαν για να το εμφανίσουν σαν δικό τους, ότι την παρέλαβαν μόλις στο 16%.
Παρά τα τιμολόγια πληρωμής του έργου που είχε ολοκληρωθεί το 2019 που κατέθεσαν ο πρώην υπουργός μεταφορών Χρήστος Σπίρτζης και ο πρώην πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας.
Τα οποία τιμολόγια, είναι τόσο άσχετοι, που τα αμφισβήτησαν γιατί, λέει, δείχνουν την απορροφητικότητα και όχι την εκτέλεση έργων. Αγνοώντας το στοιχειώδες στις υποδομές, ότι ένα έργο για να πληρωθεί από το δημόσιο, πρέπει πρώτα να έχει παραδοθεί από τον ανάδοχο και να έχει παραληφθεί από τις αρμόδιες υπηρεσίες.
2. Διαστρέβλωση της αλήθειας και αντιστροφή της πραγματικότητας.
Ο ίδιος ο πρωθυπουργός το 2019, όπως και ο παραιτηθείς υπουργός μεταφορών Κ. Καραμανλής, ισχυρίστηκαν χωρίς τεχνική τεκμηρίωση ότι ο σχεδιασμός του έργου του Μετρό Θεσσαλονίκης μέχρι τότε, ο οποίος είχε υποστηριχθεί από μελέτες εξειδικευμένων τεχνικών γραφείων και είχε εγκριθεί από ειδικούς σε υπόγεια έργα επιστημονικούς και τεχνικούς συμβούλους, δήθεν δεν θα ολοκληρώνονταν ποτέ. Αμφισβητώντας ακόμη και τεχνικές εκθέσεις καθηγητών πολυτεχνείων, καθώς και ειδικών εμπειρογνωμόνων και μελετητών, που διαβεβαιώνουν για το ακριβώς αντίθετο.
Και παρά το γεγονός ότι ο ίδιος σχεδιασμός της κατασκευής του σταθμού Βενιζέλου με τα σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα να παραμένουν ανέπαφα στη θέση τους, είχε εφαρμοστεί από την Αττικό Μετρό 20 χρόνια νωρίτερα, στον σταθμό Μοναστηράκι στην Αθήνα.
Την ίδια ακριβώς επιμονή στην αντιστροφή της αλήθειας την είδαμε στις κάμερες, μπροστά στα μάτια μας, να συμβαίνει με τον υφυπουργό μεταφορών στο σταθμαρχείο Λάρισας, να αμφισβητεί τον σταθμάρχη.
Επιμένοντας ότι ο πίνακας τοπικών χειρισμών του σταθμού ήταν, λέει, σύστημα τηλεδιοίκησης των τρένων.
Αδιαφορώντας για το ότι αν η τηλεδιοίκηση υπήρχε, θα παρακολουθούσε τα τρένα επί 170 χιλιόμετρα, μέχρι τον επόμενο σταθμό. Ενώ το υπάρχον σύστημα τοπικών χειρισμών, τα παρακολουθεί μόλις 7 χιλιόμετρα πριν και μετά τον σταθμό.
Που σημαίνει ότι μόνο το κέντρο τηλεδιοίκησης, που δεν λειτουργεί με ευθύνη της κυβέρνησης από το 2019, μπορούσε να επικοινωνήσει με τις αμαξοστοιχίες που βρίσκονταν 15 χιλιόμετρα μακριά από τον σταθμό, προκειμένου να αποτραπεί το δυστύχημα.
Όταν η αλήθεια δεν συμφέρει την κυβέρνηση, αλίμονο στην αλήθεια.
3.Καθυστερήσεις στην εκτέλεση συμβάσεων και εργολαβιών.
Στο Μετρό της Θεσσαλονίκης παρέλαβαν το 2019 το 75% του έργου ολοκληρωμένο και επί 4 κοντά χρόνια μέχρι σήμερα, το έφτασαν μόλις στο 87% της ολοκλήρωσής του.
Με αποτέλεσμα η Θεσσαλονίκη να ταλαιπωρείται από το 2006 με τα έργα του Μετρό, αλλά Μετρό να μην λειτουργεί ακόμη.
Ακριβώς τα ίδια και με το τρένο. Παρέλαβαν το 2019 τη σύμβαση για την τηλεδιοίκηση ολοκληρωμένη κατά 72,4% και δεν κατάφεραν να την προχωρήσουν επί 4 χρόνια, παρά μόλις στο 77%.
Και επιπλέον δεν αποκατέστησαν ούτε το σύστημα τηλεδιοίκησης που κάηκε το 2019. Με αποτέλεσμα τα τρένα να κυκλοφορούν «τυφλά», χωρίς καθοδήγηση και επικοινωνία με τους σταθμούς.
4.Ψέματα και ανεύθυνες υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα.
Στην αρχή υποσχέθηκαν ότι θα παρέδιναν το Μετρό τον Απρίλιο 2023, μετά είπαν τέλος του 2023 και τώρα υπόσχονται ότι θα τελειώσει το 2024.
Δεν υπόσχονται όμως πλέον τίποτε για τη λειτουργία του, επειδή δεν την έχουν αναθέσει ακόμη. Και η οποία για να παραδοθεί με ασφάλεια, πρέπει ο λειτουργός του έργου, από τη στιγμή που θα αναλάβει, να εκτελέσει δοκιμαστικά δρομολόγια για 18 μήνες.
Που σημαίνει ότι το έργο δεν πρόκειται να λειτουργήσει το 2024.
Τα ίδια ψέματα και οι ίδιες ανεκπλήρωτες υποσχέσεις και στα τρένα.
Με τον Καραμανλή να επιτίθεται στη Βουλή, 10 μόλις μέρες πριν το τραγικό δυστύχημα, σε όσους βουλευτές άκουγαν τα προμηνύματα και ρωτούσαν τον υπουργό για την ασφάλεια των τρένων.
Κατηγορώντας τους ανησυχούντες βουλευτές ότι πρέπει να ντρέπονται που ερωτούν.
Διαβεβαιώνοντας ψευδώς, όπως σήμερα αποκαλύπτεται, ότι η κυβέρνηση «διασφαλίζει την ασφάλεια των τρένων».
5.Παραβάσεις της νομιμότητας, ρουσφέτια και απευθείας αναθέσεις
Η κυβέρνηση προχώρησε πριν λίγες μέρες σε τροπολογία που αναθέτει απευθείας στην ανάδοχο κοινοπραξία του Μετρό Θεσσαλονίκης τη λειτουργία του, παρακάμπτοντας τον διεθνή διαγωνισμό κατά παράβαση της ευρωπαϊκής νομιμότητας. Η οποία απαγορεύει δια ροπάλου την απευθείας ανάθεση της εμπορικής λειτουργίας των έργων που χρηματοδοτεί.
Που σημαίνει νέες περιπέτειες και νέες καθυστερήσεις για το Μετρό.
Αντίστοιχα και στον Σιδηρόδρομο, τοποθέτησαν παράνομα τον μοιραίο, όσο και ακατάλληλο σταθμάρχη, του οποίου την ηλικία νομιμοποίησαν με νομοθετική ρύθμιση Καραμανλή 5 μέρες μετά την επιλογή του.
Τον οποίο σταθμάρχη, που οι ίδιοι τοποθέτησαν παράνομα και με πελατειακά κριτήρια, τώρα τον κατηγορούν ως το μόνο υπεύθυνο για το δυστύχημα στα Τέμπη.
6.Οι εφευρέτες του αναχρονισμού, αυτοί που γύρισαν την Ελλάδα στην εποχή του Μαυρογιαλούρου, υπόσχονται κατόπιν εορτής ότι θα συγκρουστούν με το αναχρονιστικό κράτος που οι ίδιοι εξέθρεψαν.
Στο Μετρό, το αναχρονιστικό κράτος της κυβέρνησης Μητσοτάκη κατέστρεψε χωρίς αιδώ και παρά τις κοινωνικές αντιδράσεις, την πολιτιστική κληρονομιά της πόλης.
Στον Σιδηρόδρομο αντίστοιχα, δεν μπόρεσε να αποτρέψει τη μετωπική σύγκρουση σε διπλή σιδηροδρομική γραμμή, στην εποχή που οι ίδιοι διαφημίζουν την Ελλάδα ως τη χώρα του ψηφιακού μετασχηματισμού.
7.Ο ΣΥΡΙΖΑ, στα 4 χρόνια που κυβέρνησε, έκανε ό,τι δεν έκανε η ΝΔ επί δεκαετίες.
Ολοκληρώνοντας τη διάνοιξη των υπόγειων σηράγγων και παραδίνοντας το 75% του έργου στο Μετρό Θεσσαλονίκης.
Και ολοκληρώνοντας τη διπλή σιδηροδρομική γραμμή Αθήνας – Θεσσαλονίκης ηλεκτροδοτημένη, με τις σήραγγες και τις γέφυρες έτοιμες το 2019 στα τρένα.
8.Αδιαφορία για το δημόσιο συμφέρον.
Καθυστερούν επί 17 χρόνια, από τα οποία τα 10 βρίσκεται η ΝΔ στην κυβέρνηση, την ολοκλήρωση του Μετρό, κρατώντας όμηρο τη Θεσσαλονίκη. Ενώ στα 4 μόλις χρόνια που βρέθηκε στην κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, ολοκληρώθηκε σχεδόν το μισό έργο, που έφτασε στο 757%.
Συγχρόνως κατέστρεψαν έναν πολύτιμο πολιτιστικό θησαυρό, τεμαχίζοντας και μεταφέροντας αλλού τη ρωμαϊκή και μετέπειτα βυζαντινή Θεσσαλονίκη που βρέθηκε ανέπαφη στο σταθμό Βενιζέλου.
Την ίδια αδιαφορία για το δημόσιο συμφέρον εκδηλώνουν με την εγκληματική τους αδιαφορία και στην ασφάλεια των τρένων.
Αδιαφόρησαν και δεν ολοκλήρωσαν το σύστημα τηλεδιοίκησης που παρέλαβαν προχωρημένο, όπως και δεν αποκατέστησαν τη λειτουργία των δικλείδων ασφαλείας που ίσχυαν πριν το 2029.
Όπως επίσης αδιαφόρησαν και για τις δεκάδες προειδοποιήσεις που έρχονταν για την ασφάλεια στα τρένα, μέσα από εκτροχιασμούς, εξώδικες επιστολές μηχανοδηγών, παραιτήσεις δικών τους στελεχών, αγωγές της Hellenic Train και παραπομπή της Ελλάδας στα ευρωπαϊκά δικαστήρια.
9.Εξυπηρέτηση ιδιωτικών συμφερόντων. Κάθε φορά που η ΝΔ έρχεται στην κυβέρνηση τα έργα καθυστερούν και οι ιδιώτες κερδίζουν εκατομμύρια.
Δεν είναι τυχαίο και συμβαίνει συγχρόνως και στο Μετρό και στον Σιδηρόδρομο. Αποζημιώσεις εκατομμυρίων στους εργολάβους για τις καθυστερήσεις που οι ίδιες οι κυβερνήσεις της ΝΔ προκαλούν στο Μετρό.
Τη στιγμή που η προηγούμενη διοίκηση της Αττικό Μετρό, εκτός που παρέδωσε το 75% του έργου ολοκληρωμένο, ενίσχυσε και τα ταμεία τα εταιρείας με περισσότερα από 1 δις ευρώ.
Το Μετρό της Θεσσαλονίκης θα μπορούσε να λειτουργεί, χωρίς το σταθμό Βενιζέλου, από το τέλος του 2020.
Αυτό θα συνέβαινε αν ο ίδιος ο σημερινός πρωθυπουργός δεν είχε καταργήσει το 2019, χωρίς τεχνική τεκμηρίωση, το αρχικό χρονοδιάγραμμα που το δημόσιο είχε συνυπογράψει με τους αναδόχους, σύμφωνα με το οποίο το έργο όφειλε να παραδοθεί στο τέλος του 2020, με ποινικές ρήτρες για τους εργολάβους σε περίπτωση που δεν το παρέδιδαν.
Με αποτέλεσμα το δημόσιο σήμερα, επειδή πήρε επάνω του την ευθύνη των καθυστερήσεων, να καταβάλει εκείνο ρήτρες στον εργολάβο και όχι το αντίθετο, που θα συνέβαινε αν το έργο συνεχίζονταν χωρίς αλλαγή σχεδιασμού.
Κι από την άλλη στον Σιδηρόδρομο, επί σημερινής κυβέρνησης, υπογράφηκαν χαριστικές συμβάσεις που δώρισαν εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ σε ιδιώτες.
Τη στιγμή που η προηγούμενη κυβέρνηση φρόντισε και να υποχρεώσει τους ιδιώτες να επενδύσουν 650 εκατομμύρια ευρώ στα τρένα, αλλά και να προχωρήσει το σύστημα τηλεδιοίκησης που αν οι σημερινοί το είχαν ολοκληρώσει, θα αποτρέπονταν το δυστύχημα στα Τέμπη.
Τα εννιά σημεία εκθέτουν την πολιτική της σημερινής κυβέρνησης στα Μέσα Σταθερής Τροχιάς και αναδεικνύουν τις εγκληματικές της ευθύνες για το τραγικό δυστύχημα για δύο λόγους.
Πρώτα γιατί αποδεικνύουν ότι ούτε οι ευθύνες ανήκουν σε όλους, ούτε όλοι είναι ίδιοι ως προς την πολιτική τους στα έργα υποδομής και στα δίκτυα μεταφορών.
Και δεύτερον γιατί αποδεικνύουν ότι η αδιαφορία για το δημόσιο συμφέρον και το ενδιαφέρον για τα συμφέροντα των ιδιωτών είναι κανόνας για τις κυβερνήσεις της ΝΔ στα μεγάλα έργα υποδομής και στις δημόσιες μεταφορές.
