Το πιο ατράνταχτο στοιχείο που δείχνει την εμπλοκή Μητσοτάκη στο ελληνικό Watergate, στο δύσοσμο σκάνδαλο των παρακολουθήσεων δηλαδή από την ΕΥΠ, την οποία ελέγχει ο ίδιος ο πρωθυπουργός, είναι η εργώδης προσπάθεια στην οποία σύσσωμη η κυβέρνηση και οι θεσμοί που την υποστηρίζουν έχουν επιδοθεί για τη συγκάλυψη του σκανδάλου και τη συσκότιση των στοιχείων.
Δεν θα προχωρούσαν σε σειρά πρωτοφανών και εξόφθαλμων εκτροπών από τους κανόνες της δημοκρατίας και εκτροπών από τους θεσμούς, από τη νομιμότητα και από το ίδιο το Σύνταγμα, αν δεν είχαν κάτι πολύ σημαντικό να κρύψουν.
Για να κάνουν έτσι, προφανώς εκτιμούν ότι το κόστος των εκτροπών τις οποίες προκαλούν οι προσπάθειες συγκάλυψης είναι μικρότερο από εκείνο που θα προέκυπτε αν αποκαλύπτονταν η αλήθεια για το παρακράτος της ΕΥΠ.
Κάτι που ευθέως οδηγεί στο συμπέρασμα ότι κάτι σημαντικό έχουν να κρύψουν…
Πρώτη εκτροπή αναμφίβολα αποτελεί αυτή καθ’ εαυτή η υπόθεση της παρακολούθησης των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων από την ΕΥΠ. Την οποία κατ’ εξαίρεση από όλους τους προκατόχους του μετέθεσε στη δική του αρμοδιότητα ο Κυριάκος Μητσοτάκης μόλις ανέλαβε την κυβέρνηση.
Μια κίνηση την οποία ασφαλώς και δεν θα έκανε, αν δεν υπήρχε ειδικός λόγος. Γι’ αυτό και κάθε επίκληση άγνοιας από τον κατά νόμο υπεύθυνο πρωθυπουργό για τον τρόπο που η ΕΥΠ λειτουργούσε, πέφτει στο κενό.
Οι παρακολουθήσεις γίνονταν τόσο με νόμιμες, πλην αδιευκρίνιστης σκοπιμότητας επισυνδέσεις, όσο όμως και, όπως αποκαλύφθηκε στη συνέχεια, μέσω του παράνομου λογισμικού Predator. Σε βαθμό, ώστε δικαιολογημένα διεθνή ενημερωτικά δίκτυα να αποκαλούν τον μηχανισμό των παρακολουθήσεων παρακρατικό και το καθεστώς κάτω από τις εντολές του οποίου αναπτύχθηκαν ολοκληρωτικό και αυταρχικό που επιστρέφει την Ελλάδα σε αλήστου μνήμης εποχές κατάλυσης της Δημοκρατίας.
Πρόκειται για κεφαλαιώδη δημοκρατική εκτροπή, καθώς η καταχρηστική και χωρίς ποινικές ή εθνικές αιτίες παρακολούθηση των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων χιλιάδων θεσμικών προσώπων έως και απλών πολιτών, παραβιάζει ευθέως τα συνταγματικά κατοχυρωμένα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ατομικές τους ελευθερίες.
Από τη στιγμή που αποκαλύφθηκε το παρακράτος των παρακολουθήσεων, ξεκίνησε ένας μαραθώνιος από πλευράς κυβέρνησης, θεσμών και του ίδιου του πρωθυπουργού για τη συγκάλυψη του σκανδάλου και τη συσκότιση κάθε στοιχείου που θα μπορούσε να ρίξει φως στη δυσώδη αυτή υπόθεση. Ένας μαραθώνιος που κατέληξε σε σειρά δευτερογενών εκτροπών, συχνά σοβαρότερων από την αρχική.
Η δεύτερη σοβαρή θεσμική εκτροπή ήρθε με την προσχηματική επίκληση του απορρήτου, προκειμένου να σταματήσει η αποκάλυψη στοιχείων από την έρευνα που διεξήγαγε, ως όφειλε, η Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής.
Πρόκειται για σοβαρή δημοκρατική εκτροπή, καθώς εξ αιτίας της παραμένει ένα τεράστιο σκάνδαλο στο σκοτάδι.
Η διάψευση της ύπαρξης του απορρήτου, ειδικά όταν πρόκειται για ελέγχους της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας, ήρθε ως γνωμοδότηση από σύσσωμο το νομικό κόσμο, από τους συνταγματολόγους, μεταξύ των οποίων και ο Ευάγγελος Βενιζέλος, καθώς και από τους πρώην πρωθυπουργούς Καραμανλή και Σαμαρά και τον πρώην πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο.
Ο πρωθυπουργός, σε πείσμα τόσων νομικών γνωμοδοτήσεων, συνέχισε να κρύβεται πίσω από το απόρρητο για να συγκαλύψει και να συσκοτίσει την υπόθεση.
Προφανώς ο φόβος του μην τυχόν και αποκαλυφθεί η αλήθεια είναι μεγαλύτερος από το κόστος, την απομόνωση και την πολιτική φθορά που του προκαλεί η επιμονή του να συγκαλύπτει και να συσκοτίζει ένα σκάνδαλο που αφορά στον άμεσο τομέα των αρμοδιοτήτων του.
Η επίκληση «να χυθεί άπλετο φως» μόνο σαν ειρωνεία ακούγεται για το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων.
Η τρίτη κατά χρονολογική σειρά θεσμική εκτροπή στην προσπάθεια συγκάλυψης του σκανδάλου, αφορά στην επίκληση από πλευράς του υπεύθυνου για την ΕΥΠ πρωθυπουργού απόλυτης άγνοιας για τις παρακολουθήσεις που διενεργούσε η ΕΥΠ.
Πρόκειται για σοβαρότατη εκτροπή που αφορά στο ίδιο το πολίτευμα, καθώς δε νοείται Δημοκρατία χωρίς ανάληψη ευθύνης και χωρίς απολογισμό από πλευράς όσων ασκούν εξουσία και κυρίως από πλευράς του κορυφαίου θεσμικού παράγοντα, του πρωθυπουργού.
Δε νοείται πρωθυπουργός ανεύθυνος, μειωμένης αντίληψης, ή ανεπαρκής, καθώς αυτό θα σήμαινε ότι οι τύχες της χώρας βρίσκονται σε ακατάλληλα χέρια.
Αν η αναγνώριση από τον πρωθυπουργό ότι πράγματι γνώριζε για τις παρακολουθήσεις, θα σήμαινε έναν επικίνδυνο και αδίστακτο πρωθυπουργό που καταπατά τους δημοκρατικούς θεσμούς, η δήλωση άγνοιας για σοβαρές υποθέσεις μαρτυρά ένα εξ ίσου επικίνδυνο πρωθυπουργό, λόγω ανεπάρκειας και ανευθυνότητας.
Η επίκληση άγνοιας από πλευράς αυτού που ασκεί την κορυφαία εκτελεστική εξουσία σε μια Δημοκρατία για σοβαρές υποθέσεις που άπτονται εθνικών θεμάτων και δημοκρατικών δικαιωμάτων, δεν αποτελεί απλώς δημοκρατική εκτροπή. Αποτελεί θεσμική τραγωδία.
Η τέταρτη εκτροπή έρχεται από τις αποκαλύψεις για το παράνομο λογισμικό Predator. Το οποίο όχι μόνο χρησιμοποιούνταν για τις παράνομες παρακολουθήσεις της ΕΥΠ, αλλά εξάγονταν και στο εξωτερικό, με άδεια του υπουργείου Εξωτερικών.
Η Ελλάδα από χώρα χρησιμοποίησης παράνομου λογισμικού παρακολούθησης, έγινε χώρα διακίνησης, αλλά και εκπαίδευσης μελλοντικών χρηστών του. Με τον υπεύθυνο για τη δημοσιοποίηση αυτής της αλήθειας να εκδιώκεται από το υπουργείο την επομένη της μεγάλης αποκάλυψης.
Η χρήση, αλλά και η διακίνηση απαγορευμένου λογισμικού από κρατική υπηρεσία συνιστά τον ορισμό της θεσμικής εκτροπής που δικαιολογεί τον ορισμό του παρακράτους για την ΕΥΠ επί των ημερών του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Παρόμοια υπόθεση μόνο σε απολυταρχικά και δικτατορικά καθεστώτα έχει προηγούμενο.
Η πέμπτη κατά σειρά θεσμική εκτροπή αφορά στη μέχρι σήμερα απόλυτη αδράνεια των δικαστικών και εισαγγελικών αρχών να ερευνήσουν και να διαλευκάνουν ένα κορυφαίο σκάνδαλο, του οποίου τα στοιχεία που το τεκμηριώνουν κατακλύζουν σχεδόν καθημερινά τον τύπο και απασχολούν κατά κόρον το δημόσιο διάλογο στη χώρα μας.
Χαρακτηριστικό είναι ότι οι εταιρείες που αποδεδειγμένα κατείχαν και χρησιμοποιούσαν το παράνομο λογισμικό, παρέχοντας υπηρεσίες στην ΕΥΠ, όπως και οι εκπρόσωποί τους, αν και γνωστοί, δεν έχουν ελεγχθεί ακόμη από κανένα…
Έκτη θεσμική εκτροπή αποτελεί η συνωμοσία της σιωπής ή αλλιώς η… σιωπή των αμνών. Η σιωπή δηλαδή όσων αξιωματούχων της κυβέρνησης αποκαλύφθηκε ότι παρακολουθούνταν.
Το φαινόμενο είναι πρωτοφανές, καθώς είναι λογικό κάθε παρακολουθούμενος να ενοχλείται από την κατάφωρη παραβίαση των ατομικών του ελευθεριών και τη δημοσιοποίηση των προσωπικών του δεδομένων και να επιδιώκει να ενημερωθεί για τις συνθήκες και τις αιτίες της παρακολούθησής του.
Εδώ ολόκληρη κυβέρνηση, αλλά και η εισαγγελέας της ΕΥΠ και ο αρχηγός του στρατού ήταν υπό παρακολούθηση και κάνουν όλοι σαν να επρόκειτο για το πιο συνηθισμένο πράγμα στη ζωή τους. Ουδεμία αντίδραση και ουδεμία εκδήλωση δυσφορίας.
Τι και ποιον φοβούνται και δεν μιλούν; Ποιος και με τι τους κρατά και τους εκβιάζει; Μήπως τα προσωπικά τους δεδομένα, τα οποία σήμερα ελέγχονται από όσους τους παρακολουθούσαν, χρησιμοποιούνται σαν μέσα εκβίασης;
Μια σειρά από ερωτηματικά, πίσω από τα οποία κρύβονται νέες παραβάσεις της νομιμότητας και νέες θεσμικές εκτροπές.
Η τελευταία σοβαρότατη θεσμική εκτροπή είναι αυτή στην οποία προχώρησε ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ντογιάκος. Ο ανώτατος εισαγγελικός θεσμός, καταχρώμενος τις σύμφωνα με το Σύνταγμα αρμοδιότητές του, όπως γνωμοδότησε ο νομικός κόσμος, απαγόρευσε τον έλεγχο στην ΑΔΑΕ και απείλησε με φυλακίσεις όσους θα προβούν σε έρευνα για το σκάνδαλο των τηλεφωνικών υποκλοπών.
Ο ίδιος ο πρόεδρος της ΑΔΑΕ γνωμοδότησε με επάρκεια υπέρ της συνταγματικά κατοχυρωμένης ανεξαρτησίας των γι’ αυτό και αποκαλούμενων ανεξάρτητων αρχών. Που στην περίπτωση της Αρχής για τη Διασφάλιση του Απορρήτου των Επικοινωνιών ο μόνος έλεγχος που προβλέπεται είναι από το Κοινοβούλιο.
Στο ίδιο ακριβώς μήκος κύματος γνωμοδότησε ο πρώην πρόεδρος της Δημοκρατίας και καθηγητής Νομικής Προκόπης Παυλόπουλος, ο συνταγματολόγος Ευάγγελος Βενιζέλος και πολλοί κορυφαίοι νομικοί, χωρίς ούτε ένας να βρέθηκε να υποστηρίξει την αντισυνταγματική παρέμβαση Ντογιάκου. Ακόμη και στελέχη της ΝΔ, όπως η βουλευτής της Όλγα Κεφαλογιάννη αλλά και άλλοι, εκφράστηκαν εναντίον της παρέμβασης Ντογιάκου, η οποία θα μείνει στην ιστορία σαν μνημείο παρέμβασης σε ανεξάρτητη αρχή, με σκοπό τη συγκάλυψη και τη συσκότιση ενός κορυφαίου σκανδάλου που πληγώνει τη Δημοκρατία στη χώρα μας.
Η εξέλιξη της υπόθεσης δικαιολογεί τη σκέψη ότι «μιας εκτροπής μύριες έπονται». Ακόμη κι αν οι θεσμικές εκτροπές μέχρι τώρα έχουν γίνει επτά τον αριθμό.
Πηγή: https://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/mias-ektropis-myries-epontai
