Δεν είναι τυχαίο ότι το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη έγινε στη… βάρδια της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Όπως δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι τέτοια πολύνεκρη μετωπική σύγκρουση τρένων δεν συνέβη ποτέ στο παρελθόν. Και μάλιστα έχει σημασία ότι δεν συνέβη ούτε και πριν το 2019, όταν η σιδηροδρομική γραμμή Αθήνας – Θεσσαλονίκης ήταν ακόμη μονή.
Γιατί, απλά, μετωπική σύγκρουση τρένων σε διπλή σιδηροδρομική γραμμή, με μια γραμμή στην κατεύθυνση προς την Αθήνα και μια ξεχωριστή γραμμή προς τη Θεσσαλονίκη, είναι απολύτως αδιανόητη.
Τι φταίει, λοιπόν, γι’ αυτό το… αδιανόητο και εξαιρετικά απίθανο να συμβεί δυστύχημα;
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το δυστύχημα ξεκίνησε με ένα ολέθριο ανθρώπινο λάθος.
Ο σταθμάρχης της βάρδιας χωρίς προηγούμενη εμπειρία, ως προερχόμενος από τον κλάδο των μεταφορέων στον τομέα των αποσκευών του ΟΣΕ και επιπλέον χωρίς εκπαίδευση και γνώσεις στη λειτουργία των σιδηροδρόμων, αλλά και χωρίς να πληροί τα ηλικιακά όρια ασφαλείας, που θέλουν τον σταθμάρχη να είναι μικρότερος από 48 ετών για να μπορέσει να τοποθετηθεί για πρώτη φορά σε τέτοια θέση υψηλής ευθύνης, έκανε ένα μοιραίο λάθος και οδήγησε την επιβατική αμαξοστοιχία σε λάθος γραμμή.
Αντί να την οδηγήσει στη γραμμή ανόδου προς Θεσσαλονίκη, την οδήγησε στη γραμμή καθόδου προς Αθήνα, την ώρα που από απέναντι έρχονταν μετωπικά η εμπορευματική αμαξοστοιχία.
Εδώ οφείλουμε να παρατηρήσουμε ότι η απειρία και η ακαταλληλότητα του συγκεκριμένου σταθμάρχη οφείλονται αποκλειστικά σε αυτούς που τον τοποθέτησαν στη συγκεκριμένη θέση με αναξιοκρατικά και πελατειακά κριτήρια.
Και ακόμη περισσότερο ευθύνεται για τη συγκεκριμένη τοποθέτηση ο παραιτηθείς υπουργός μεταφορών, ο οποίος πέντε μέρες μετά την τοποθέτηση του σταθμάρχη άλλαξε τα όρια ηλικίας, ανεβάζοντας το ανώτατο επιτρεπόμενο όριο από τα 48 στα 58 έτη, για να μπορέσει να νομιμοποιηθεί η συγκεκριμένη παράνομη τοποθέτηση.
Δεν φταίνε λοιπόν για το μοιραίο λάθος του σταθμάρχη καθόλου οι προηγούμενες κυβερνήσεις, όπως δεν φταίει αποκλειστικά ούτε ο ίδιος ο σταθμάρχης.
Τεράστια ευθύνη φέρουν εκείνοι που τοποθέτησαν σε τέτοια υπεύθυνη θέση έναν τόσο ακατάλληλο, λόγω ηλικίας, αλλά και άπειρο και ανεκπαίδευτο υπάλληλο.
Όπως επίσης ευθύνονται και εκείνοι που τους δύο σταθμάρχες που όφειλαν να βρίσκονται σε κάθε βάρδια πριν το 2019, τους μείωσαν σε έναν, επειδή πρώτα αφαίρεσαν και ύστερα δεν αντικατέστησαν πολύτιμο και έμπειρο προσωπικό από τους δημόσιους οργανισμούς.
Γιατί αν στη συγκεκριμένη βάρδια βρισκόταν και δεύτερος σταθμάρχης, θα είχε αντιληφθεί εγκαίρως και θα είχε διορθώσει το τραγικό λάθος του συναδέλφου του.
Στην περίπτωση του ανθρώπινου λάθους λοιπόν οι ευθύνες που βαραίνουν την κυβέρνηση είναι τεράστιες.
Επειδή όμως ακόμη και ένας έμπειρος σταθμάρχης μπορεί σε κάποια στιγμή της σταδιοδρομίας του να κάνει ένα μοιραίο λάθος, υπάρχουν στην εποχή της ηλεκτρονικής τεχνολογίας και της ψηφιακής επανάστασης μια σειρά από δικλείδες ασφαλείας που αποτρέπουν παρόμοιες μετωπικές συγκρούσεις αμαξοστοιχιών. Και οι οποίες υπήρχαν πριν το 2019 και καταργήθηκαν τα τελευταία τέσσερα χρόνια.
Και πρώτα από όλα το σύστημα τηλεδιοίκησης που λειτουργούσε στη Λάρισα μέχρι το καλοκαίρι του 2019, οπότε και μέρος του καταστράφηκε από πυρκαγιά. Το σύστημα αυτό, το οποίο παρακολουθούσε τα τρένα για 170 χιλιόμετρα, μέχρι δηλαδή τον επόμενο σταθμό, έπαψε να λειτουργεί το 2019 και δεν αποκαταστάθηκε ποτέ. Αν αυτό λειτουργούσε, ο μοιραίος σταθμάρχης θα διαπίστωνε στον πίνακα αμέσως το λάθος που έκανε και είτε θα το αποκαθιστούσε, είτε θα ειδοποιούσε άμεσα τον μοιραίο μηχανοδηγό να σταματήσει με ασφάλεια την αμαξοστοιχία, προκειμένου να αποφευχθεί η μετωπική σύγκρουση.
Είδαμε όλοι στις οθόνες τον υφυπουργό μεταφορών από τη Λάρισα να προσπαθεί απεγνωσμένα να… βαφτίσει το τοπικό σύστημα χειρισμών, το οποίο παρακολουθεί τα τρένα μόλις 7 χιλιόμετρα πριν και μετά τον σταθμό, σαν δήθεν σύστημα τηλεδιοίκησης. Η προσπάθεια ήταν απεγνωσμένη γιατί αυτός ήταν ο μόνος τρόπος για να απαλλαγούν από τις εγκληματικές ευθύνες το υπουργείο του και συνολικά η κυβέρνηση.
Υπήρχε όμως ακόμη μια ασφαλιστική δικλείδα που λειτουργούσε μέχρι το 2020 και σταμάτησε, με ευθύνη της σημερινής κυβέρνησης, να λειτουργεί από τότε.
Πρόκειται για το Κέντρο Ελέγχου Κυκλοφορίας που υπήρχε στα κεντρικά γραφεία του ΟΣΕ στην Αθήνα και το οποίο παρακολουθούσε και διόρθωνε, σε περίπτωση λάθους, τους χειρισμούς των σταθμαρχών.
Αν μια από αυτές τις δικλείδες ασφαλείας λειτουργούσε τη βραδιά του τραγικού δυστυχήματος, αυτό θα είχε αποφευχθεί.
Αν σε αυτές τις αιτίες για το δυστύχημα προσθέσει κανείς και την καθυστέρηση στην ολοκλήρωση του νέου συστήματος ασφάλειας για τις σιδηροδρομικές μεταφορές, του ETCS, το οποίο η κυβέρνηση Μητσοτάκη, όπως αποδείχθηκε από τα έγγραφα που προσκόμισε ο πρώην υπουργός Χρήστος Σπίρτζης, παρέλαβε στο 72,4% της ολοκλήρωσής του και δεν το προχώρησε σε τέσσερα χρόνια παρά μέχρι το 77%, η εικόνα των ευθυνών ολοκληρώνεται.
Μεγάλη σημασία για να δούμε τη μεγάλη εικόνα των ευθυνών, έχουν δύο πολιτικές αποφάσεις του παραιτηθέντα υπουργού Κώστα Καραμανλή. Οι οποίες δείχνουν ότι πίσω από την πολιτική της αποδυνάμωσης των δημόσιων υποδομών, της κατάργησης κρίσιμων εξοπλισμών και της αφαίρεσης χρήσιμου προσωπικού, κρύβεται η πολιτική της εξυπηρέτησης ιδιωτικών συμφερόντων.
Πρώτα είναι η υπογραφή από πλευράς υπουργού «χαριστικής» σύμβασης με την επιχείρηση που έχει αναλάβει να λειτουργεί τα τρένα, την Hellenic Train. Μια σύμβαση που αναθεώρησε την αρχική υποχρέωση του ιδιώτη να επενδύσει 650 εκατομμύρια ευρώ στην ασφάλεια και την ποιότητα των σιδηροδρομικών μεταφορών. Απαλλάσσοντάς τον από την υποχρέωση αυτή, την οποία μείωσε στο ποσό των μόλις 62 εκατομμυρίων ευρώ.
Με αντάλλαγμα την απαλλαγή και του δημοσίου από την υποχρέωσή του να εφαρμόσει το σύγχρονο σύστημα ασφάλειας.
Κι ακόμη, αίσθηση έκανε η είδηση της καταβολής του ποσού των 3,3 δις ευρώ σαν αποζημίωσης στην Γαλλική εταιρεία Alstom, όπως αποκάλυψε η Εφημερίδα των Συντακτών, εξ αιτίας της καθυστέρησης που το ίδιο το δημόσιο προκάλεσε στη λειτουργία του αυτόματου συστήματος.
Το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη δεν είναι απλώς ένα δυστύχημα που συνέβη στη… βάρδια της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Το δυστύχημα στα Τέμπη αντικατοπτρίζει το σύνολο της πολιτικής της κυβέρνησης Μητσοτάκη τα τελευταία τέσσερα χρόνια.
Γιατί στο δυστύχημα στα Τέμπη δεν αποκαλύφθηκε μόνο η αποδυνάμωση των δημόσιων δομών στις μεταφορές, η κατάργηση των κρίσιμων ασφαλιστικών δικλείδων που εγγυόνταν την ασφάλεια μέχρι το 2019, καθώς και η αφαίρεση του έμπειρου και κατάλληλου προσωπικού των σιδηροδρόμων τα τελευταία τέσσερα χρόνια.
Αποκαλύφθηκε κυρίως ότι πίσω από την πολιτική της αποδυνάμωσης κάθε τι δημόσιου, βρίσκεται η ουσία της πολιτικής της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Που είναι η με κάθε τρόπο εξυπηρέτηση ιδιωτικών συμφερόντων, σε βάρος πάντοτε του δημόσιου συμφέροντος.
Γι’ αυτό και το δυστύχημα δεν συνέβη απλώς στη βάρδια της κυβέρνησης.
Δυστύχημα για τη χώρα είναι η ίδια η κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Η οποία με την πολιτική της μη υποστήριξης του δημόσιου συμφέροντος χάριν της εξυπηρέτησης οικονομικών συμφερόντων, έχει προκαλέσει πολλά δεινά στους πολίτες και στον τόπο.
Πηγή: https://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/dystyxima-tis-kybernisis-mitsotaki
