Το νεοφιλελεύθερο οικονομικό μοντέλο που κυριάρχησε στα χρόνια της παγκοσμιοποίησης, με το άνοιγμα των αγορών και την κατάργηση των συνόρων για την διακίνηση κεφαλαίου, εμπορευμάτων και εργατικών χεριών, καθώς και με τους φρενήρεις ρυθμούς του διεθνούς οικονομικού ανταγωνισμού τους οποίους επέβαλε, επεκτάθηκε παντού χωρίς αντίπαλο δέος, με αποτέλεσμα να καθορίζει σήμερα αποφασιστικά το σύνολο της σφαίρας της δημόσιας ζωής.
Η συνάντηση «Ενώνοντας δυνάμεις για μια άλλη Ευρώπη» που γίνεται στην Αθήνα σήμερα και αύριο, 16 και 17 Μαρτίου, εδώ, στο Ξενοδοχείο President, αποτελεί τη συνέχεια μιας σειράς πρωτοβουλιών που σκοπό έχουν να ενώσουν τις προοδευτικές δυνάμεις της Ευρώπης στη διαμόρφωση εναλλακτικών προοδευτικών προτάσεων για την πορεία του ευρωπαϊκού εγχειρήματος, με ορίζοντα τις Ευρωεκλογές του 2019.
Μέχρι πρόσφατα η Ελλάδα είχε το προνόμιο να κατέχει τρείς διεθνείς πρωτοτυπίες:
ΟΙ 3 ΘΛΙΒΕΡΕΣ ΠΡΩΤΙΕΣ
Μέχρι πρόσφατα η Θεσσαλονίκη είχε τρείς θλιβερές πρωτιές: 1,5 δις εγκεκριμένο, παγωμένο στις τράπεζες, αρχαιολογικό πλούτο, στον οποίο δεν επένδυσε σοβαρά, ενώ ήταν μια μεγαλούπολη με πληθυσμό περισσότερο από 1 εκατομμύριο κατοίκους κι ένα μεγάλο έργο υποδομής που θα έλυνε οριστικά το σοβαρό συγκοινωνιακό πρόβλημα της πόλης, το οποίο σαν το γεφύρι της Άρτας «σέρνονταν» επί δεκαετίες.
Η νεοφιλελεύθερη πολιτική της λιτότητας που επιβλήθηκε, δίκην θεραπείας, από τους δανειστές στην Ελλάδα και είχε ως συνέπεια τη μακρόχρονη ύφεση της ελληνικής οικονομίας, τη φτωχοποίηση των Ελλήνων, το πάγωμα της εσωτερικής αγοράς, την καταστροφή της εγχώριας επιχειρηματικότητας, καθώς και τις εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις και εκχωρήσεις σε διεθνή συμφέροντα του εθνικού πλούτου, είναι σαφές πλέον ότι δεν εξυπηρετούσε τίποτε περισσότερο, από τις επιδιώξεις των ίδιων των δανειστών.