Οικονομία

Μέχρι πρόσφατα η Θεσσαλονίκη είχε μια θλιβερή πρωτιά: Ήταν μια μεγαλούπολη με πληθυσμό περισσότερο από 1 εκατομμύριο κατοίκους κι ένα έργο μετρό που είχε γίνει το ανέκδοτο της πόλης. Και όχι άδικα. Πρώτα γιατί το έργο ανακοινώθηκε ότι θα ξεκινούσε τη δεκαετία του 1980 όχι ως δημόσιο έργο, όπως συμβαίνει με όλα τα έργα των αστικών μητροπολιτικών σιδηροδρόμων του κόσμου, αλλά κατά παγκόσμια πρωτοτυπία, ως έργο που θα χρηματοδοτούνταν από? το δημοτικό ραδιόφωνο της πόλης.

Η νεοφιλελεύθερη πολιτική της λιτότητας που επιβλήθηκε, δίκην θεραπείας, από τους δανειστές στην Ελλάδα και είχε ως συνέπεια τη μακρόχρονη ύφεση της ελληνικής οικονομίας, τη φτωχοποίηση των Ελλήνων, το πάγωμα της εσωτερικής αγοράς, την καταστροφή της εγχώριας επιχειρηματικότητας, καθώς και τις εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις και εκχωρήσεις σε διεθνή συμφέροντα του εθνικού πλούτου, είναι σαφές πλέον ότι δεν εξυπηρετούσε τίποτε περισσότερο, από τις επιδιώξεις των ίδιων των δανειστών.

Τώρα που όπως όλα δείχνουν πλησιάζουμε στην έξοδο από το τούνελ της ύφεσης και της επιτροπείας της ελληνικής οικονομίας, είναι η κατάλληλη στιγμή να σχεδιάσουμε την επόμενη μέρα. Κι αυτό γιατί πουθενά στα μνημόνια των νεοφιλελεύθερων δανειστών δεν υπήρξε πρόβλεψη για δρομολόγηση μιας νέας αναπτυξιακής πορείας για την ελληνική οικονομία, ικανής να υπηρετήσει τις ανάγκες της χώρας, παράλληλα με την υποστήριξη των δανειακών της υποχρεώσεων.

1) Ο ρόλος των υποδομών στη Βιώσιμη Ανάπτυξη

Σήμερα εκ του αποτελέσματος γνωρίζουμε ότι η νεοφιλελεύθερης έμπνευσης πολιτική της λιτότητας που επιβλήθηκε από τους δανειστές στη χώρα μας και προκάλεσε την ύφεση της ελληνικής οικονομίας, την οικονομική περιθωριοποίηση των Ελλήνων, το πάγωμα της εσωτερικής αγοράς, την καταστροφή της εγχώριας επιχειρηματικότητας και τις εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις του εθνικού πλούτου προς όφελος διεθνών οικονομικών συμφερόντων, είναι σαφές πλέον ότι εξυπηρετούσε αποκλειστικά τις επιδιώξεις των ίδιων των δανειστών.