Στα χρόνια της παγκοσμιοποίησης της οικονομίας η επικράτηση του επιθετικού και ακραία φιλελεύθερου οικονομικού μοντέλου στον πλανήτη, εμπέδωσε την ισχυρή πεποίθηση ότι η σύγχρονη εποχή συμπίπτει με το τέλος των διαχωριστικών γραμμών.
Το νεοφιλελεύθερο μοντέλο της παγκοσμιοποίησης της οικονομίας που, ερήμην αντίπαλου δέους, επιβλήθηκε και κυριάρχησε στον πλανήτη, απέκτησε με την πάροδο του χρόνου και πολιτικά χαρακτηριστικά.
-Πως εξελίσσεται η κατασκευή του μετρό Θεσσαλονίκης;
Το μετρό της Θεσσαλονίκης είναι ένα πολύπαθο και ταλαιπωρημένο έργο. Από τα χρόνια της περίφημης πια «τρύπας του Κούβελα», μέχρι την πρόσφατη περιπέτειά του ως τεχνικού έργου που ξεκίνησε να κατασκευάζεται το 2006 και σταμάτησε το 2014 για να εγκαταλειφθεί για περισσότερο από δύο χρόνια, το μετρό έγινε συνώνυμο με το πιο σύντομο ανέκδοτο της Θεσσαλονίκης.
Ο προάγγελος τα πολιτικής σύγκλισης το 2012 μεταξύ των πάλαι ποτέ μονομάχων, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, ήταν η συμφωνία των δύο αυτών κομμάτων στον τότε νόμο για την Ανώτατη Εκπαίδευση, τον γνωστό και ως νόμο Διαμαντοπούλου. Η συνεργασία των δύο με αφορμή την ψήφισή του στη Βουλή και ενώ ακόμη στην κυβέρνηση ήταν το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου, ήταν ο αρραβώνας για τον γάμο που θα ακολουθούσε το καλοκαίρι του 2012 με τη συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου.
Η σφοδρή σύγκρουση το 2011 – 2014 με αφορμή το νόμο Διαμαντοπούλου μεταξύ πανεπιστημίων και κυβέρνησης, ήταν μια σύγκρουση σε πολιτική βάση και με ιδεολογικά χαρακτηριστικά.
Όπως ήταν φυσικό, η απόπειρα νεο-φιλελευθεροποίησης του ευαίσθητου χώρου της ανώτατης εκπαίδευσης προσέκρουσε στη σθεναρή αντίδραση των πανεπιστημίων. Οι διορισμένες διοικήσεις, οι αυταρχικές δομές και η λειτουργία με νόμους αγοράς, μπορεί να εξασφαλίζουν αποδοτικότερη παραγωγή στη βιομηχανία, δεν συνάδουν όμως με την πνευματική φύση της ακαδημαϊκής εκπαίδευσης και της έρευνας.