Παραιτούμενος ο Κ. Καραμανλής από την προεδρία της ΝΔ ανέλαβε την πολιτική ευθύνη τόσο για τη συντριπτική ήττα της παράταξής του, όσο και για τα τεράστια αδιέξοδα τα οποία η διακυβέρνησή του σώρευσε στη χώρα. Ανοίγοντας με τον τρόπο αυτό το δρόμο για την ανανέωση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Μέχρι το καλοκαίρι του 2009 η κυβέρνηση Καραμανλή δεν έχανε ευκαιρία να επισημαίνει την καλή κατάσταση της ελληνικής οικονομίας. Η οποία παρουσιάζονταν συστηματικά ως ισχυρή και ανεπηρέαστη, σχετικά με τις άλλες Ευρωπαϊκές οικονομίες, από την κρίση.
Κατά τη διάρκεια της νεοδημοκρατικής διακυβέρνησης, η τακτική της αστυνομίας σε περιπτώσεις ταραχών, στηρίζονταν στο δόγμα της ενοχοποίησης του ακαδημαϊκού ασύλου. Οι «ταραξίες» ωθούνταν βάσει σχεδίου εντός του χώρου των πανεπιστημίων, όπου και εγκλωβίζονταν από τις αστυνομικές δυνάμεις. Έτσι τα ιδρύματα γρήγορα γίνονταν παρανάλωμα του πυρός και οι αστυνομικοί... Νέρωνες, να παρακολουθούν από μακριά τις καταστροφές, χωρίς να επεμβαίνουν.
Σήμερα είναι σαφές ότι το μέτρο της βαθμολογικής βάσης εξυπηρέτησε δύο άσχετες με τη βελτίωση της ανώτατης εκπαίδευσης σκοπιμότητες. Αύξησε φαινομενικά το δείκτη της δημόσιας χρηματοδότησης των τριτοβάθμιων ιδρυμάτων, ως αποτέλεσμα της μείωσης του συνολικού πλήθους των εισαγομένων σπουδαστών. Συμβάλλοντας έτσι σ’ αυτό που στην Ευρώπη ονομάστηκε... «Greek statistics».
Τον άγριο ξυλοδαρμό του Κύπριου σπουδαστή Αυγουστίνου Δημητρίου από αστυνομικούς, το βράδυ της 17ης Νοεμβρίου 2006 στη Θεσσαλονίκη, τον είδαν όλοι στις οθόνες της τηλεόρασης. Κατά κύριο λόγο της ιδιωτικής, μια και τα κρατικά κανάλια έμειναν στην επίσημη εκδοχή της αστυνομίας. Σύμφωνα με την οποία η αιτία της κακοποίησης του παιδιού, ήταν μια ζωηρή… ζαρντινιέρα.