Αν σε κάτι υπήρξε καθολική συμφωνία σχετικά με το αποτέλεσμα αυτών των εκλογών, αυτό ασφαλώς ήταν το γεγονός της οδυνηρής ήττας του ΠΑΣΟΚ. Το οποίο δεν ηττήθηκε μόνο γιατί δεν κατάφερε να ανακηρυχθεί πρώτο κόμμα, αλλά πολύ περισσότερο, γιατί αντιπολιτευόμενο μια κυβέρνηση εξαιρετικά χαμηλών επιδόσεων, πέτυχε δύο αρνητικά ρεκόρ: Πρώτον, να χάσει ένα μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων που το εμπιστεύθηκαν στις εκλογές του 2004.
Εκπλήσσεται κανείς από εκείνους που υποστηρίζουν ότι η σημερινή κρίση στο ΠΑΣΟΚ μπορεί να αντιμετωπιστεί χωρίς να συμβούν ανατροπές, που να ξεκινούν από την αλλαγή της ίδιας της ηγεσίας του κόμματος. Λειτουργώντας ως εάν να μην έχει συμβεί το παραμικρό και υποβαθμίζοντας τη σημασία της μεγάλης ήττας, οι οπαδοί της διατήρησης της σημερινής κατάστασης προσπαθούν να απαξιώσουν την «άλλη πλευρά», αποδίδοντας στους διεκδικητές της προεδρίας άμετρη φιλοδοξία, αδικαιολόγητη σπουδή και «δίψα για εξουσία».
Στην Κορώνεια βρίσκεται η απόδειξη ότι το Περιβάλλον στη χώρα μας δεν απειλείται μόνο από «αιφνίδιες» φυσικές καταστροφές. Η λίμνη ακολουθεί προδιαγεγραμμένη και αργή εδώ και χρόνια πορεία θανάτου, χωρίς ποτέ να έχουν ληφθεί αποτρεπτικά για την καταστροφή μέτρα.
Η επόμενη μέρα των εκλογών, είναι μια μέρα δύσκολη για όλους. Αδιακρίτως αν είναι νικητές ή χαμένοι, όλοι έχουν μπροστά τους μεγάλα εμπόδια να υπερβούν.
Η ΝΔ κέρδισε μια πύρρειο νίκη. Πέτυχε, έστω και οριακά, το στόχο της αυτοδυναμίας. Απέτυχε όμως να διατηρήσει το μεγαλύτερο πλεονέκτημα που κατείχε μέχρι τώρα, την πολιτική της δηλαδή ηγεμονία. Με 400.000 ψήφους λιγότερες και αποδυναμωμένη κατά 3,5 εκατοστιαίες μονάδες σε σχέση με το 2004, η κυβέρνηση Καραμανλή αποδοκιμάστηκε από σημαντικό τμήμα των ψηφοφόρων της, αποχαιρετώντας έτσι την περίοδο χάριτος που απολάμβανε μέχρι χτες. Η νέα κυβερνητική της θητεία δεν θα είναι εύκολη.